De fietser was zo zwaar gewond...

Wees gerust, ik ben oke!
Alles leek veel erger dan het uiteindelijk was en de surinamers houden er soms wel van om wat te overdrijven in hun kranten.
Maar zoals sommigen het wel al hoorden, Suriname leverde twee weken geleden een heel ander avontuur voor mij op.
Ook eigenlijk een beetje de reden waarom het weer zoalang op zich heeft laten wachten de blog. Been, internet, tijdenlijk zonder fiets, ...
Maar ik ben er weer!

Eerst het verhaal met het accident dus:
Mooie zonnige vrijdag ochtend. Niet veel volk op de baan, maar ik moet wel weer met mijn fiets langs een druk kruispunt. Ik steek de fille aan de linkerkant van de auto's voorbij (links verkeer...) en wil remmen voor het bewuste kruispunt. De eerste auto wil links indraaien, maar heeft mij niet gezien en voor ik het wist lag ik met fiets en al op de grond. Het vervolg kan je je met een beetje Surinaamse fantasie wel inbeelden: vrouwen gillen, mannen willen helpen, Maite en Ilse verwittigen de school, 5 keer hetzelfde verhaal aan de politie vertelt, ambulance komt mij halen, richting het ziekenhuis, geen rolstoel voor patienten met iets aan hun been dus al "zwevend" door het ziekenhuis, dokter kijkt en doet niets, ...
Gelukkig had ik wel een hollandse stagiaire als verpleegster die iedere wonde goed verzorgde.
Al bij al heb ik dus heel veel geluk gehad. Enkel een schaafwonde op mijn knie en been en even een weekend moeilijk op mijn voet kunnen staan.
Positief aan heel het verhaal: IK STA IN DE KRANT! 2de pagina met foto! Maar die laat ik aan iedereen zien als ik terug ben.

Op school kon ik wel een hele tijd geen les meer geven. Hoewel mijn voet veel beter was en ik enkel een beetje hinkte zeiden alle juffen: "Jij moet rusten. Quincy haal een stoel voor de juf!" En zo heb ik weer 2 dagen mogen kijken. Zelf verbeteren vonden de juffen te vermoeiend.
Op de andere dagen mocht ik wel veel voor de klas staan. Het is echt leuk om telkens naar de klas te stappen en de kinderen "Yes" te horen roepen. Je merkt ook duidelijk dat ze wennen aan mijn meer actieve aanpak. Ze durven veel meer voor de klas zeggen en ook samenwerken lukt stilletjes aan.

De laatste twee dagen voor de paasvakantie was het wel komkommertijd. De kinderen nemen dan kaarten of een psp mee en spelen spelletjes in de klas. De juffen lezen ondertussen hun krant en roepen af en toe "Jullie zijn te druk". Waarop de kinderen misschien 2 minuten iets stiller zijn maar nadien terug lawaai maken.
In 5B waren ze wel bezig met het inrichten van de klas. De juf had een training gevolgd over hoe je een klas kind vriendelijk kan maken. Ze had dus veel poosters mee en ook de kinderen hadden allemaal platnjes mee. Aan mij kwam ze telkens raad vragen en de klas werd echt leuk. Ik gaf hen ideetjes rond een 'leerhoek' en hoe je een extra bord wel functioneel kan gebruiken. Nu nog zien of ze na de vakantie die nieuwe dingen ook effectief gaat gebruiken.

Het is hier nu dus paasvakantie en dat merk je wel aan hoe druk de plaatsen zijn. Meer witjes als anders en ook de plaatselijke mensen nemen veel vrij en bezoeken veel plaatsen. Ook al ons bezoek is veilig en wel aangekomen. Vriendjes, ouders en ook mijne schat staat hier nu naast mij.
Plannen voor in de paasvakantie: 2 dagen Galibi (reuzeschilpadden die ieder jaar hier hun eieren komen leggen), 4 dagen binnenland en verder zien we wel. Typisch Surinaams denken.

Het volgend berichtje kan je dus waarschijnlijk wel na de paasvakantie verwachten en ook de foto's komen wel eens in aantocht (facebook).
Amuseer jullie nog in Belgie want ik hoorde dat de zon er eindelijk is!
Tot schrijfs en dikke Surinaamse groetjes aan iedereen!!