Hallo alle lezertjes !
Tijd om weer eens iets op mijn blog te plaatsen. Misschien ontdekte je wat enige vertraging, maar zo is de inhoud en het leesplezier nu deste groter…
Voor ik aan mijn verhalen begin; voor foto’s zal je nu enkel nog terecht kunnen op facebook. Aangezien het internet hier zeer traag gaat en foto’s op mijn blog uploaden onbegonnen werk is, staan ze nu nog op facebook. Hopelijk komst daar snel genoeg verandering in!
Nu over de laatste wel bijna 2 weken hier in het zonnige Suriname:
Zo zonnig is het nu niet meer. Volgens plaatselijke bewoners is het regenseizoen enkele maanden te vroeg, dus een hele dag stortbuien blijkt dan wel de gewoonte te zijn. En wij hadden nog zo gehoopt op 3 maanden stralende zon en een mooi bruin kleurtje bij aankomst. Maar ja, hoop doet leven zeker want terwijl ik dit schrijf begint het zonnetje er buiten door te komen. Eigenlijk mogen we wel niet klagen, met iedere dag ons gezweet in gemiddeld 30°C (tot record: 37°C!)
Zondag 14 februari zijn we met zen allen naar White Beach gegaan. Een aangemaakt strand aan de Suriname rivier waar het een en al vakantiegevoel is. Zwemmen in het water, zonnen op “parelwit aanmaak” zand en af en toe achter een verkoelende fruit punch gaan. Ik kan het eigenlijk niet meer beschrijven dan dat, want meer viel er ook niet te beleven. We hadden ons onder een palmboompje gelegd en hebben er heel te dag gezeten. Thuis aangekomen, doodmoe van het niets doen, stond er ons allen wel een mooie verrassing te wachten. Zonnecréme is hier echt wel nodig: Bartel een mooi verbrande rug, Ilse en Maité hun schouders werden niet gespaard en bij mij zagen de billetjes knal rood :s Gelukkig verdween het na een week.
Vrijdag 19 februari zijn we voor het eerst uit geweest in het Surinaamse nachtleven. Tot wel bijna 4 uur ’s nachts zijn we gaan dansen. En dan was het daar nog niet gedaan. De muziek was voornamelijk commercieel zoals ze die bij ons hebben met af en toe een Hollandse slager er tussen. (en dan al de Hollanders mooi in koor meezingen …) Het was er ook zeer heet! En zo bezweet denk ik dat we nog nooit waren… Het was wel de indiale gelegenheid om nog meer mensen (nu ja eigenlijk Belgen) te leren kennen; 6 van Limburg, 6 van Gent en dan nog eens 6 van Brussel.
Zondag 21 februari zijn we met diezelfde groep die we vrijdag avond leerden kennen richting ColaCreek afgezakt. En het heeft zijn naam echt wel gekozen. Het water ziet zo bruin van de bladeren dat je effectief het gevoel hebt dat je in een colabad zwemt. Moest het nu nog naar cola smaken en ik zou mij wel in de hemel wagen ;-)
Na het zwemmen leerden we van de Surinamers een strandspel Djoel genaamd. Een beetje moeilijk om via een blog uit te leggen, maar het komt er in het kort op neer dat je een soort van tik spel speelt met twee ploegen waarvan één ploeg over vakken moet lopen en de andere ploeg die spelers moet tikken van op de zijlijnen van de vakken.
Tussendoor heb ik, want het zou nog lijken dat wij hier alleen maar vakantie hebben, ook al vaak les moeten geven. Tot nu toe heb ik mij al aan wiskunde, taal, turnen en aardrijkskunde gewaagt. De lessen aan 35 kinderen verliepen zeer vlot. Ik had er wat schrik voor dat ze wild zouden zijn en niet echt zouden mee werken, maar of het nu aan “een andere leerkracht” lag of aan het feit dat mijn lessen actiever waren ingericht, ze werkten zeer goed mee en zaten er als engeltjes. Wel heb ik mij tussen de lessen door wel eens moeten bezighouden met een moddergevecht en rondslingerende mp3’s en gsm’s, maar dat kan je overal verwachten zeker. Mijn les turnen ging ook maar voor de helft door, het begon te regenen. “Ooh, dat gebeurt hier wel vaker, laat ze zich binnen maar bezig houden”. Antwoordde de leerkracht mij.
Verder kan ik wel zeggen dat mij school al redelijk vooruitstrevend is ten opzichte van de andere scholen hier in de buurt. Ik heb ze al in groepjes zien werken en slaan is hier volledig uit den bozen. Wel merkte ik dat de kinderen wel in groepjes zitten, maar niet met hun groepje werken. Toen ik hen tijdens een les taal vroeg om samen te overleggen, bekeken ze mij allemaal met hondenoogjes omdat ze het niet begrepen.
Gisteren zijn we ook nog op uitstap gegaan (met de geschiedenisklas van het IOL) naar het presidentieel paleis. Best wel mooi en groot, maar in vergelijking met ons koninklijk paleis of andere historische gebouwen, leek dit wel een tuinhuisje. Maar de Surinamers zijn er trots op en kunnen er een rijke geschiedenis aan koppelen. Dat lijkt mij toch het belangrijkste.
Nu, op dit ogenblik heb ik zelf geen school (pedagogische studiedag), maar zijn we alles in gereedheid aan het brengen voor onze tweedaagse uitstap richting Brownsberg in het weekend. Ook is het volgende maandag Hindoestaan Nieuwjaar, dus ook een vrije feestdag. Het is hier dus vrij kalm, maar volgende week staan mij enkele lessen handenarbeid te wachten (knutselen) benieuwd hoe dat gaat aflopen. ;-)
Subh Holi en tot de volgende!
donderdag 25 februari 2010
zaterdag 13 februari 2010
Juf Sarah ...
Hallo iedereen!!
Hopelijk hebben jullie het daar allemaal naar jullie zin en zitten jullie lekker ingeduffeld in een zeteltje want hier ga ik jullie eens lekker warm maken met nieuws uit Suriname!
Vorige week was super spanned en nieuw! Nu we allemaal toch een beetje op ons effen zijn gekomen ging de eerst week van start jwaarbij we iedere dag in de stgeschool aanwezig zouden zijn.
Ik zou weer kunnen beschrijven hoe de lessen verliepen, maar dan zou er niet veel variatie te vinden zijn in deze blog. Remeber: juf schrijft, leerlingen schrijven over ... Toch moet ik zeggen dat ik een redelijk vooruitstrevende school heb. De leerlingen maken toneeltjes over de tekst die ze (eers weliswaar 3 keer luidop) hebben gelezen en deze school experimenteert ook zeer veel met groepswerk. Alle lessen gebeuren wel nog steeds zeer klassikaal en de groepjes worden niet echt ingezet, maar er is een goed begin!
Ik heb ook mijn duidelijke taakomschrijving gekregen. Ik wordt voor 5 en 6 een zorgleerkracht die de zwakke leerlingen extra begeleidt (aparte oefeningen voor hen voorzien, extra uitleg geven) en de leerkrachten in de organisatie steunt (helpen verbeteren, materiaal uitwerken, L.O lessen en uitstappen organiseren). Ook zal ik 5 x 2 uur per week zelf lesegeven.
Zelf heb ik nu al 3 keer voor de klas gestaan en dat valt tot nu toe reuze goed mee! Af en toe gegichel over je 'raar' accent, maar de leerlingen werken al bij al goed mee.
Gisteren hebben we ook voor het eerst Paramaribo by Night ontdekt en dat was wel een beleving waar vooral het begrip "terrasje zitten" veel in voorkwam. We leerde andere studenten kennen uit Limburg en hebben vooral veel ervaring uitgewisseld.
Zo, ik denk wel dat ik het meest memorabele heb verteld, maar als je meer wil weten dan moet je zeker eens op de andere blogs gaan van Ilse, Bartel en Maite gaan kijken!
Een dikke Surinaamse kus aan iedereen en geniet van de sneeuw!!
Hopelijk hebben jullie het daar allemaal naar jullie zin en zitten jullie lekker ingeduffeld in een zeteltje want hier ga ik jullie eens lekker warm maken met nieuws uit Suriname!
Vorige week was super spanned en nieuw! Nu we allemaal toch een beetje op ons effen zijn gekomen ging de eerst week van start jwaarbij we iedere dag in de stgeschool aanwezig zouden zijn.
Ik zou weer kunnen beschrijven hoe de lessen verliepen, maar dan zou er niet veel variatie te vinden zijn in deze blog. Remeber: juf schrijft, leerlingen schrijven over ... Toch moet ik zeggen dat ik een redelijk vooruitstrevende school heb. De leerlingen maken toneeltjes over de tekst die ze (eers weliswaar 3 keer luidop) hebben gelezen en deze school experimenteert ook zeer veel met groepswerk. Alle lessen gebeuren wel nog steeds zeer klassikaal en de groepjes worden niet echt ingezet, maar er is een goed begin!
Ik heb ook mijn duidelijke taakomschrijving gekregen. Ik wordt voor 5 en 6 een zorgleerkracht die de zwakke leerlingen extra begeleidt (aparte oefeningen voor hen voorzien, extra uitleg geven) en de leerkrachten in de organisatie steunt (helpen verbeteren, materiaal uitwerken, L.O lessen en uitstappen organiseren). Ook zal ik 5 x 2 uur per week zelf lesegeven.
Zelf heb ik nu al 3 keer voor de klas gestaan en dat valt tot nu toe reuze goed mee! Af en toe gegichel over je 'raar' accent, maar de leerlingen werken al bij al goed mee.
Gisteren hebben we ook voor het eerst Paramaribo by Night ontdekt en dat was wel een beleving waar vooral het begrip "terrasje zitten" veel in voorkwam. We leerde andere studenten kennen uit Limburg en hebben vooral veel ervaring uitgewisseld.
Zo, ik denk wel dat ik het meest memorabele heb verteld, maar als je meer wil weten dan moet je zeker eens op de andere blogs gaan van Ilse, Bartel en Maite gaan kijken!
Een dikke Surinaamse kus aan iedereen en geniet van de sneeuw!!
zaterdag 6 februari 2010
Paramaribo en Polanen
Hey thuisblijvertjes!
Even een berichtje uit Suriname, en ja ik zeg berichtJE want nadat ik naar dat vorige keek besefte ik dat dat veeeeeel te lang is. Dus hiermee neem ik mij voor om evenveel informatie te geven zonder al te uitebreid en lang over te komen.
Woensdag, donderdag en vrijdag heb ik voor het eerst geonserveerd in de scholen. Gemiddeld 35 kinderen per klas, 3 klasen van ieder jaar en dus 6 jaren. Tel zelf maar uit hoeveel kinderen er daar zitten. Het onderwijs daar valt zelf een beetje te vergelijken met ons onderwijs van 30 jaar terug.
Juf zegt, lln schrijven ALLES op want werkboeken zijn er niet, en lkr verbeterd nadien. Ik had ook super veel dicipline verwacht, maar die kinderen lijk nog losser als bij ons. Ze lopen rond, vingers worden zelden gebruikt en ze zijn heel 'druk'.
Vandaag ook eerste keer de was gedaan. Gebeurde echt op grootmoeders wijze. 1 trommel die de kleren en koud water rond draaien. Het spoelen en drogen moet je dan nog zelf doen.
We hebben hier ook al frieten gegeten uit een Surinaams frietkot enk moet toegeven dat het nog goed meeviel ;)
Zo, morgen de stad verder verkennen en na maadag laat ik jullie ook meer weten over men lessen!!
Dikke Surinaamse kus,
Sarah
Even een berichtje uit Suriname, en ja ik zeg berichtJE want nadat ik naar dat vorige keek besefte ik dat dat veeeeeel te lang is. Dus hiermee neem ik mij voor om evenveel informatie te geven zonder al te uitebreid en lang over te komen.
Woensdag, donderdag en vrijdag heb ik voor het eerst geonserveerd in de scholen. Gemiddeld 35 kinderen per klas, 3 klasen van ieder jaar en dus 6 jaren. Tel zelf maar uit hoeveel kinderen er daar zitten. Het onderwijs daar valt zelf een beetje te vergelijken met ons onderwijs van 30 jaar terug.
Juf zegt, lln schrijven ALLES op want werkboeken zijn er niet, en lkr verbeterd nadien. Ik had ook super veel dicipline verwacht, maar die kinderen lijk nog losser als bij ons. Ze lopen rond, vingers worden zelden gebruikt en ze zijn heel 'druk'.
Vandaag ook eerste keer de was gedaan. Gebeurde echt op grootmoeders wijze. 1 trommel die de kleren en koud water rond draaien. Het spoelen en drogen moet je dan nog zelf doen.
We hebben hier ook al frieten gegeten uit een Surinaams frietkot enk moet toegeven dat het nog goed meeviel ;)
Zo, morgen de stad verder verkennen en na maadag laat ik jullie ook meer weten over men lessen!!
Dikke Surinaamse kus,
Sarah
woensdag 3 februari 2010
Yihooooow, we zijn er!
Goeiemiddag beste bloggertjes !
Eerste bericht uit het zonnige Suriname ! Het heeft even op zich moeten wachten, maar zo is het leesplezier deste meer uitgebreid!
Waar zou ik beginnen? Want die eerste 4 dagen waren echt een overrompeling van informatie, ervaringen, hitte en muggen.
Ik zal dus even een mooi chronologisch overzichtje geven:
De vlucht was vroeg, lang, vermoeiend en spannend. Vroeg omdat we in België al om 3 uur moesten opstaan zodat we zonder problemen op Schiphol konden geraken. (Danku papa!)
Lang omdat 9 uur vliegen echt niet vooruit gaat. Vermoeiend omdat slapen in een vliegtuig echt geen aanrader is en spannend natuurlijk want we waren eindelijk op weg naar ons 3 maand durende avontuur!
Aangekomen in Suriname moesten we eerst langs de douane passeren. Dit ging redelijk vlot, maar ik kon al meteen kennis maken met de Surinaamse humor. Diegene die mijn achternaam kennen in combinatie met het u – o grapje kunnen al raden wat de grap was . Buiten was het meteen… HEET! Een ware sauna waar je in terecht komt en het enige wat je kan zien vanuit de parking van Zanderij zijn palmbomen, Toyota’s en een hele hoop Surinamers die je zonder te vragen komen “helpen” met de bagage.
We werden daar dan opgehaald door Linda (onze contactpersoon uit Suriname) en enkele kennissen van haar. Zo werd de eerste indruk van Suriname al meteen uitgebreid met een ritje op één van de weinige geasvalte weg. Het was meteen verschieten hoeveel houte ‘barakken’ we langs de weg zagen. Ik had eerlijk gezegd de ‘minder mooie en arme’ huisjes in het binnenland verwacht, niet langs een drukke hoofdweg. Maar dat was dus wel het geval.
30 minuten later: we rijden op een aarde weg met eindelijk het plakje ‘Onoribolaan’. WE ZIJN ER!!! We slapen in een huisje op de onderste verdieping. De verdieping boven ons is gereserveerd voor de super lieve huisbazin Mv. Doorenkamp (of te wel Yvone). Het huisje is klein maar zeker goed genoeg. We hebben een gezellige living mét Surinaamse tv. Een keukentje met alle benodigdheden, wc en douche (koud koud koud!) en 3 slaapkamers. Bartel en ik hebben ieder onze eigen kamer en Ilse en Maité slapen samen in een kamer. We hebben ook twee stoere waakhonden: Franky en Herta zijn 2 pupkes van 3 maanden die iedere vlieg met volle overtuiging weg blaffen.
Zo verliep eigenlijk in grote lijnen onze eerste dag. We bezochten nog juist het Chinese supermarktje en onze eerste mail bestond uit opwarmnoedels (wie zou er nu niet te moe zijn om nog te koken…) Om 9u plaatselijke tijd al in het bedje en klaar voor de tweede dag!
De tweede dag (of moet ik zeggen de eerste nacht) begon al meteen goed. Van muggen had ik nog geen last, maar de warmte! Het is toch serieus wennen om van sneeuw (0°C) over te schakelen naar een hittegolf (30°C). En slapen met de ventilator aan ging ook al niet zo goed (het piept ), dus hield ik het maar bij puffen en zweten. Door het tijdsverschil was ik ’s ochtends ook al om 5u30 wakker.
Onze tweede dag zelf was zeer vermoeiend. We begonnen met een busritje (Wat een belevenis! Voor 1,25 SRD rij je overal naartoe maar moet je wel in een klein schoolachtig busje met 30 man zitten en dan hop hop schudden over de weg) en nadien gingen we alle scholen bezoeken. Yvone stapte alles met ons mee en liet ons kennismaken met ieder interessant plekje uit de buurt.
Ik zit op de Polanenschool. Ik heb die dag enkel nog maar de onderdirecteur en de parking gezien maar alles zag er zeker oké uit. Woensdag (vandaag dus) zou ik dan voor de eerste keer echt kennis maken met de kinderen en de leerkrachten. Meer daarover lees je verder!
We stapten ook naar de universiteit. Hier gaan Bartel en ik samen met Jonathan (een Limburger) lessen geschiedenis volgen. Iedere maandag en woensdag avond moeten wij dus terug op de schoolbanken zitten . Dus terwijl ik dit bericht om mijn blog zet heb ik nog een halfuur voor mijn eerste les begint.
Ooh ja: ze hebben hier nergens voetpaden, dus als voetganger moet je tussen grasperkjes en snel rijdende auto’s lopen!
Het laatste wat we die dag zagen was de mall (of de mol zoals ze het hier uitspreken). Een groot winkelcentrum waar je echt alles vindt (schrijfgerief, papier, gazettenkot, cybercafés en een MCDonnald!). Aangezien het maar 5 minuutjes met de fiets van bij ons is denk ik dat we daar veel gaan zitten ;-).
Eindelijk thuis gekomen kan je de tweede dag eigenlijk kort samenvatten: 5 uur stappen over 10 km met ballerina’s doet echt pijn! Je insmeren moet echt overal (Bartel kreeg een rood borstje en bij mij zijn het vanachter wielrennersbenen). Die muggen steken als zot en ik kreeg er super veel zin in om naar de scholen te gaan en om mijn eerste les te krijgen!
De derde dag, gisteren was ook zeker de moeite waard. Eerst zijn we ons gaan aanmelden bij de vreemdelingendienst en een Surinaamse kaart gaan kopen. Later namen we de bus naar het centrum. (weer die indrukwekkende belevenis) en stapte we bij de eindhalte uit in het centrum. Zoveel auto’s! Dit bij elkaar had ik nog nooit gezien. Waar je kijkt zie je wel een mengelmoes van 100 auto’s, 200 mensen en 300 muggen. (van dat laatste ben ik niet zeker, maar het voelde wel zo ). We stapten dan een lange straat naar de waterkant. De waterkant zelf is wel leuk en rustig. Je kan er langs een “dijk” lopen tussen de eettentjes. Het is wel heel jammer dat het water er zelf niet zo proper uitziet. Je ziet de ene fles naast de andere drijven.
Wel was het eten een echte heerlijke ontdekking! Gebakken banaan met kippensaté, rijst en pindasaus. Lekker, maar veel te veel.
We zagen ook het presidentieel paleis, het onafhankelijkheidsplein en zijn tot aan de uitgaansbuurt gewandeld (waar overdag wel niet zo veel te beleven viel, dat wordt eens een bezoekje waard ’s avonds).
Nadien nog een bezoekje aan de markt (ongeveer te vergelijken met een overdekte zuidmarkt, reuzengroot dus) en dan terug de bus naar huis.
Vandaag bezocht ik dan voor het eerst mijn school en zo meteen ga ik mijn eerste les geschiedenis volgen. Ik zou jullie al alles willen vertellen, maar ik ga er toch een beetje de spanning inhouden… en ik zie ook dat ik al een zeer lang bericht heb geschreven.
Meer informatie over het onderwijs in Suriname volgt dus binnenkort, maar jullie kunnen nu alvast volop genieten van de foto’tjes!
Tot de volgende!
Eerste bericht uit het zonnige Suriname ! Het heeft even op zich moeten wachten, maar zo is het leesplezier deste meer uitgebreid!
Waar zou ik beginnen? Want die eerste 4 dagen waren echt een overrompeling van informatie, ervaringen, hitte en muggen.
Ik zal dus even een mooi chronologisch overzichtje geven:
De vlucht was vroeg, lang, vermoeiend en spannend. Vroeg omdat we in België al om 3 uur moesten opstaan zodat we zonder problemen op Schiphol konden geraken. (Danku papa!)
Lang omdat 9 uur vliegen echt niet vooruit gaat. Vermoeiend omdat slapen in een vliegtuig echt geen aanrader is en spannend natuurlijk want we waren eindelijk op weg naar ons 3 maand durende avontuur!
Aangekomen in Suriname moesten we eerst langs de douane passeren. Dit ging redelijk vlot, maar ik kon al meteen kennis maken met de Surinaamse humor. Diegene die mijn achternaam kennen in combinatie met het u – o grapje kunnen al raden wat de grap was . Buiten was het meteen… HEET! Een ware sauna waar je in terecht komt en het enige wat je kan zien vanuit de parking van Zanderij zijn palmbomen, Toyota’s en een hele hoop Surinamers die je zonder te vragen komen “helpen” met de bagage.
We werden daar dan opgehaald door Linda (onze contactpersoon uit Suriname) en enkele kennissen van haar. Zo werd de eerste indruk van Suriname al meteen uitgebreid met een ritje op één van de weinige geasvalte weg. Het was meteen verschieten hoeveel houte ‘barakken’ we langs de weg zagen. Ik had eerlijk gezegd de ‘minder mooie en arme’ huisjes in het binnenland verwacht, niet langs een drukke hoofdweg. Maar dat was dus wel het geval.
30 minuten later: we rijden op een aarde weg met eindelijk het plakje ‘Onoribolaan’. WE ZIJN ER!!! We slapen in een huisje op de onderste verdieping. De verdieping boven ons is gereserveerd voor de super lieve huisbazin Mv. Doorenkamp (of te wel Yvone). Het huisje is klein maar zeker goed genoeg. We hebben een gezellige living mét Surinaamse tv. Een keukentje met alle benodigdheden, wc en douche (koud koud koud!) en 3 slaapkamers. Bartel en ik hebben ieder onze eigen kamer en Ilse en Maité slapen samen in een kamer. We hebben ook twee stoere waakhonden: Franky en Herta zijn 2 pupkes van 3 maanden die iedere vlieg met volle overtuiging weg blaffen.
Zo verliep eigenlijk in grote lijnen onze eerste dag. We bezochten nog juist het Chinese supermarktje en onze eerste mail bestond uit opwarmnoedels (wie zou er nu niet te moe zijn om nog te koken…) Om 9u plaatselijke tijd al in het bedje en klaar voor de tweede dag!
De tweede dag (of moet ik zeggen de eerste nacht) begon al meteen goed. Van muggen had ik nog geen last, maar de warmte! Het is toch serieus wennen om van sneeuw (0°C) over te schakelen naar een hittegolf (30°C). En slapen met de ventilator aan ging ook al niet zo goed (het piept ), dus hield ik het maar bij puffen en zweten. Door het tijdsverschil was ik ’s ochtends ook al om 5u30 wakker.
Onze tweede dag zelf was zeer vermoeiend. We begonnen met een busritje (Wat een belevenis! Voor 1,25 SRD rij je overal naartoe maar moet je wel in een klein schoolachtig busje met 30 man zitten en dan hop hop schudden over de weg) en nadien gingen we alle scholen bezoeken. Yvone stapte alles met ons mee en liet ons kennismaken met ieder interessant plekje uit de buurt.
Ik zit op de Polanenschool. Ik heb die dag enkel nog maar de onderdirecteur en de parking gezien maar alles zag er zeker oké uit. Woensdag (vandaag dus) zou ik dan voor de eerste keer echt kennis maken met de kinderen en de leerkrachten. Meer daarover lees je verder!
We stapten ook naar de universiteit. Hier gaan Bartel en ik samen met Jonathan (een Limburger) lessen geschiedenis volgen. Iedere maandag en woensdag avond moeten wij dus terug op de schoolbanken zitten . Dus terwijl ik dit bericht om mijn blog zet heb ik nog een halfuur voor mijn eerste les begint.
Ooh ja: ze hebben hier nergens voetpaden, dus als voetganger moet je tussen grasperkjes en snel rijdende auto’s lopen!
Het laatste wat we die dag zagen was de mall (of de mol zoals ze het hier uitspreken). Een groot winkelcentrum waar je echt alles vindt (schrijfgerief, papier, gazettenkot, cybercafés en een MCDonnald!). Aangezien het maar 5 minuutjes met de fiets van bij ons is denk ik dat we daar veel gaan zitten ;-).
Eindelijk thuis gekomen kan je de tweede dag eigenlijk kort samenvatten: 5 uur stappen over 10 km met ballerina’s doet echt pijn! Je insmeren moet echt overal (Bartel kreeg een rood borstje en bij mij zijn het vanachter wielrennersbenen). Die muggen steken als zot en ik kreeg er super veel zin in om naar de scholen te gaan en om mijn eerste les te krijgen!
De derde dag, gisteren was ook zeker de moeite waard. Eerst zijn we ons gaan aanmelden bij de vreemdelingendienst en een Surinaamse kaart gaan kopen. Later namen we de bus naar het centrum. (weer die indrukwekkende belevenis) en stapte we bij de eindhalte uit in het centrum. Zoveel auto’s! Dit bij elkaar had ik nog nooit gezien. Waar je kijkt zie je wel een mengelmoes van 100 auto’s, 200 mensen en 300 muggen. (van dat laatste ben ik niet zeker, maar het voelde wel zo ). We stapten dan een lange straat naar de waterkant. De waterkant zelf is wel leuk en rustig. Je kan er langs een “dijk” lopen tussen de eettentjes. Het is wel heel jammer dat het water er zelf niet zo proper uitziet. Je ziet de ene fles naast de andere drijven.
Wel was het eten een echte heerlijke ontdekking! Gebakken banaan met kippensaté, rijst en pindasaus. Lekker, maar veel te veel.
We zagen ook het presidentieel paleis, het onafhankelijkheidsplein en zijn tot aan de uitgaansbuurt gewandeld (waar overdag wel niet zo veel te beleven viel, dat wordt eens een bezoekje waard ’s avonds).
Nadien nog een bezoekje aan de markt (ongeveer te vergelijken met een overdekte zuidmarkt, reuzengroot dus) en dan terug de bus naar huis.
Vandaag bezocht ik dan voor het eerst mijn school en zo meteen ga ik mijn eerste les geschiedenis volgen. Ik zou jullie al alles willen vertellen, maar ik ga er toch een beetje de spanning inhouden… en ik zie ook dat ik al een zeer lang bericht heb geschreven.
Meer informatie over het onderwijs in Suriname volgt dus binnenkort, maar jullie kunnen nu alvast volop genieten van de foto’tjes!
Tot de volgende!
Abonneren op:
Posts (Atom)
