De paasvakantie is voorbij, tijd voor een nieuw bericht om jullie op de hoogte te houden.
De twee voorbije weken zijn voorbij gevlogen! Door al de bezoekers die we kregen groeide onze bende tot een hele hoop. Ik denk dat t' vat en andere plaatsen even niet meer wisten wat hen overkwam als plots 30 man op hun terras bij elkaar wou zitten...
Maar die Surinamers overleefden het wel ;)
Samen met een aantal anderen heb ik in de eerste week van de paasvakantie twee dagen het eiland Galibi bezocht. Het was weer slapen in hangmatten, een dierentuin bezoeken waar de apen op je armen kruipen en 's avonds reuze schildpadden gaan spotten tijdens hun 'ei-leg-moment'. Echt intrigerent om te zien hoe zo een reuze groot beest jou compleet negeerd om dan op zijn gamakje een gigantische kuil te graven voor de eieren.
Het weer stooide af en toe wel wat roet in het eten. Om 12u 's nachts op een bootje in de regen en het donker met continu water op je gespet krijgn is zelf hier in Suriname geen aangename beleving.
Het middelste weekend bezochten we 4 dagen lang het binnenland. Met de bus en een bootje (5u lang durende reis) kwamen we aan op een wondermooi klein resortje Isadou. Daar was het zwemmen in de Suriname rivier, Saramacaanse dorpjes bezoeken, pirania's vangen, zonnen in het gras en 's avonds op z'n Afrikaans dansen. Ik heb geprobeerd om ook zoals de echte met het achterste te shaken, maar in vergelijking met die vrouwen was het dik gefaald! Thuis zal ik wel de dansmove 'het vierkant' uitleggen, maar ik kan je nu al verklapen dat wij witjes er echt de billen niet voor hebben.
In de tweede week was het voornamelijk verder Paramaribo verkennen met mijn vriend. Zo zijn we een aantal keer gaan wandelen, de zoo van Paramaribo bezocht en veel Surinaams gaan eten.
Donderdag hebben we een eigen tripje Berg en Dal georganiseerd. Je kan het een beetje vergelijken met Durbuy in Belgie, maar dan 10 keer mooier! Kajaken, zwemmen en een dead-ride over verschillende platforms in het bos met als climax eentje van 75m hoog en 180m lang over de Suriname rivier!
Nu zou ik eigenlijk dit bericht moeten afsluiten met te zeggen dat de gasten nu vertrokken zijn en wij ons weer klaar maken voor de schoolweek die morgen begint, maar een zekere vulkaan heeft daar anders voor gezorgt...
Wij maken ons wel degelijk klaar voor morgen, enkel zullen de gasten hier nog enkele daagjes langer vakantie beleven. Ik klaag niet, maar we zijn nu wel benieuwd of die vulkaan wel gaat doven voordat wij terug keren...
Zo, nu heb ik jullie weer even op de hoogte gehouden! Meer nieuws volgt zeker maar het besef is er ook ... het zijn nog maar twee weken :(
Zonnige kusjes!!!!
zondag 18 april 2010
maandag 5 april 2010
De fietser was zo zwaar gewond...
Wees gerust, ik ben oke!
Alles leek veel erger dan het uiteindelijk was en de surinamers houden er soms wel van om wat te overdrijven in hun kranten.
Maar zoals sommigen het wel al hoorden, Suriname leverde twee weken geleden een heel ander avontuur voor mij op.
Ook eigenlijk een beetje de reden waarom het weer zoalang op zich heeft laten wachten de blog. Been, internet, tijdenlijk zonder fiets, ...
Maar ik ben er weer!
Eerst het verhaal met het accident dus:
Mooie zonnige vrijdag ochtend. Niet veel volk op de baan, maar ik moet wel weer met mijn fiets langs een druk kruispunt. Ik steek de fille aan de linkerkant van de auto's voorbij (links verkeer...) en wil remmen voor het bewuste kruispunt. De eerste auto wil links indraaien, maar heeft mij niet gezien en voor ik het wist lag ik met fiets en al op de grond. Het vervolg kan je je met een beetje Surinaamse fantasie wel inbeelden: vrouwen gillen, mannen willen helpen, Maite en Ilse verwittigen de school, 5 keer hetzelfde verhaal aan de politie vertelt, ambulance komt mij halen, richting het ziekenhuis, geen rolstoel voor patienten met iets aan hun been dus al "zwevend" door het ziekenhuis, dokter kijkt en doet niets, ...
Gelukkig had ik wel een hollandse stagiaire als verpleegster die iedere wonde goed verzorgde.
Al bij al heb ik dus heel veel geluk gehad. Enkel een schaafwonde op mijn knie en been en even een weekend moeilijk op mijn voet kunnen staan.
Positief aan heel het verhaal: IK STA IN DE KRANT! 2de pagina met foto! Maar die laat ik aan iedereen zien als ik terug ben.
Op school kon ik wel een hele tijd geen les meer geven. Hoewel mijn voet veel beter was en ik enkel een beetje hinkte zeiden alle juffen: "Jij moet rusten. Quincy haal een stoel voor de juf!" En zo heb ik weer 2 dagen mogen kijken. Zelf verbeteren vonden de juffen te vermoeiend.
Op de andere dagen mocht ik wel veel voor de klas staan. Het is echt leuk om telkens naar de klas te stappen en de kinderen "Yes" te horen roepen. Je merkt ook duidelijk dat ze wennen aan mijn meer actieve aanpak. Ze durven veel meer voor de klas zeggen en ook samenwerken lukt stilletjes aan.
De laatste twee dagen voor de paasvakantie was het wel komkommertijd. De kinderen nemen dan kaarten of een psp mee en spelen spelletjes in de klas. De juffen lezen ondertussen hun krant en roepen af en toe "Jullie zijn te druk". Waarop de kinderen misschien 2 minuten iets stiller zijn maar nadien terug lawaai maken.
In 5B waren ze wel bezig met het inrichten van de klas. De juf had een training gevolgd over hoe je een klas kind vriendelijk kan maken. Ze had dus veel poosters mee en ook de kinderen hadden allemaal platnjes mee. Aan mij kwam ze telkens raad vragen en de klas werd echt leuk. Ik gaf hen ideetjes rond een 'leerhoek' en hoe je een extra bord wel functioneel kan gebruiken. Nu nog zien of ze na de vakantie die nieuwe dingen ook effectief gaat gebruiken.
Het is hier nu dus paasvakantie en dat merk je wel aan hoe druk de plaatsen zijn. Meer witjes als anders en ook de plaatselijke mensen nemen veel vrij en bezoeken veel plaatsen. Ook al ons bezoek is veilig en wel aangekomen. Vriendjes, ouders en ook mijne schat staat hier nu naast mij.
Plannen voor in de paasvakantie: 2 dagen Galibi (reuzeschilpadden die ieder jaar hier hun eieren komen leggen), 4 dagen binnenland en verder zien we wel. Typisch Surinaams denken.
Het volgend berichtje kan je dus waarschijnlijk wel na de paasvakantie verwachten en ook de foto's komen wel eens in aantocht (facebook).
Amuseer jullie nog in Belgie want ik hoorde dat de zon er eindelijk is!
Tot schrijfs en dikke Surinaamse groetjes aan iedereen!!
Alles leek veel erger dan het uiteindelijk was en de surinamers houden er soms wel van om wat te overdrijven in hun kranten.
Maar zoals sommigen het wel al hoorden, Suriname leverde twee weken geleden een heel ander avontuur voor mij op.
Ook eigenlijk een beetje de reden waarom het weer zoalang op zich heeft laten wachten de blog. Been, internet, tijdenlijk zonder fiets, ...
Maar ik ben er weer!
Eerst het verhaal met het accident dus:
Mooie zonnige vrijdag ochtend. Niet veel volk op de baan, maar ik moet wel weer met mijn fiets langs een druk kruispunt. Ik steek de fille aan de linkerkant van de auto's voorbij (links verkeer...) en wil remmen voor het bewuste kruispunt. De eerste auto wil links indraaien, maar heeft mij niet gezien en voor ik het wist lag ik met fiets en al op de grond. Het vervolg kan je je met een beetje Surinaamse fantasie wel inbeelden: vrouwen gillen, mannen willen helpen, Maite en Ilse verwittigen de school, 5 keer hetzelfde verhaal aan de politie vertelt, ambulance komt mij halen, richting het ziekenhuis, geen rolstoel voor patienten met iets aan hun been dus al "zwevend" door het ziekenhuis, dokter kijkt en doet niets, ...
Gelukkig had ik wel een hollandse stagiaire als verpleegster die iedere wonde goed verzorgde.
Al bij al heb ik dus heel veel geluk gehad. Enkel een schaafwonde op mijn knie en been en even een weekend moeilijk op mijn voet kunnen staan.
Positief aan heel het verhaal: IK STA IN DE KRANT! 2de pagina met foto! Maar die laat ik aan iedereen zien als ik terug ben.
Op school kon ik wel een hele tijd geen les meer geven. Hoewel mijn voet veel beter was en ik enkel een beetje hinkte zeiden alle juffen: "Jij moet rusten. Quincy haal een stoel voor de juf!" En zo heb ik weer 2 dagen mogen kijken. Zelf verbeteren vonden de juffen te vermoeiend.
Op de andere dagen mocht ik wel veel voor de klas staan. Het is echt leuk om telkens naar de klas te stappen en de kinderen "Yes" te horen roepen. Je merkt ook duidelijk dat ze wennen aan mijn meer actieve aanpak. Ze durven veel meer voor de klas zeggen en ook samenwerken lukt stilletjes aan.
De laatste twee dagen voor de paasvakantie was het wel komkommertijd. De kinderen nemen dan kaarten of een psp mee en spelen spelletjes in de klas. De juffen lezen ondertussen hun krant en roepen af en toe "Jullie zijn te druk". Waarop de kinderen misschien 2 minuten iets stiller zijn maar nadien terug lawaai maken.
In 5B waren ze wel bezig met het inrichten van de klas. De juf had een training gevolgd over hoe je een klas kind vriendelijk kan maken. Ze had dus veel poosters mee en ook de kinderen hadden allemaal platnjes mee. Aan mij kwam ze telkens raad vragen en de klas werd echt leuk. Ik gaf hen ideetjes rond een 'leerhoek' en hoe je een extra bord wel functioneel kan gebruiken. Nu nog zien of ze na de vakantie die nieuwe dingen ook effectief gaat gebruiken.
Het is hier nu dus paasvakantie en dat merk je wel aan hoe druk de plaatsen zijn. Meer witjes als anders en ook de plaatselijke mensen nemen veel vrij en bezoeken veel plaatsen. Ook al ons bezoek is veilig en wel aangekomen. Vriendjes, ouders en ook mijne schat staat hier nu naast mij.
Plannen voor in de paasvakantie: 2 dagen Galibi (reuzeschilpadden die ieder jaar hier hun eieren komen leggen), 4 dagen binnenland en verder zien we wel. Typisch Surinaams denken.
Het volgend berichtje kan je dus waarschijnlijk wel na de paasvakantie verwachten en ook de foto's komen wel eens in aantocht (facebook).
Amuseer jullie nog in Belgie want ik hoorde dat de zon er eindelijk is!
Tot schrijfs en dikke Surinaamse groetjes aan iedereen!!
dinsdag 16 maart 2010
Back to Basic
Hallo België. Al verlost van de sneeuw?
Hier is het nog steeds een mooie 30°C dus ik zou niet te jaloers worden… ;-)
Maar waar was ik gebleven met mijn verhalen, want het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog plaatste…
Op school gaat alles zijn gewone gangetje. De kinderen zijn al lang gewoon aan mij en ik hoor iedere ochtend en namiddag meermaals: “Dag juffie!”
Ik ben nu eenmaal de jongste juf die er rondloopt.
De kinderen werken bij iedere les goed mee. Ze vinden het nog steeds een heuse belevenis als ik les kom geven en ook de leerkrachten hebben al enkele malen verteld dat ze mijn werkvormen zeker ook eens gaat uitproberen. (Quiz, de lln op een rij laten staan met voorbeelden, hen presentaties laten geven, toneeltjes voorbereiden, knutselen met borden, …)
Ook werd ik vorige woensdag door Linda Rozenblad (onze begeleider vanuit de universiteit) beoordeeld. Ik voelde mij net weer in mijn eerste jaar. Een leerkracht die je niet kent die naar jou komt kijken om dan goede en slechte kanten op te sommen. Maar ze was zeer tevreden en vond het een hele goede les. Ik mag dus niet klagen.
Nu geef ik al enkele weken dus iedere maandag, woensdag en vrijdag 2/3 van de dagen les. Het andere uur hebben ze telkens toets dus verbeter ik en houd ik toezicht.
Op dinsdag en donderdag werk ik aan mijn project, maar meestal houd ik mij dan bezig met het opstellen van toulkits voor leerkrachten om met ‘beweeglijke’ kinderen te werken. Ik werk dan voor enkele jongens afspraken uit zodat ze zich beter kunnen concentreren tijdens de les en de andere minder storen. Ook ga ik veel groepjes begeleiden bij de oefeningen. Vaak zie je het dat de kinderen niet kunnen stilzitten omdat ze de oefening niet begrijpen, maar niet bij de juf mogen komen. Dus zet ik er mij bij en probeer ik dan aan een jongen van 14 de staartdeling uit te leggen.
Ik had liever gehad dat ik zelf meer voor de klas mocht staan, maar de directie doet daar een beetje moeilijk in…
Vorig weekend hebben we thuis ook een feestje gehouden om met zen allen nog eens samen naar de foto’s van Brownsberg te kijken. Het was reuze gezellig met Lysette en Reinier (de Surinaamse gidsen) die voor de bende kookten. We zaten allemaal buiten op het terras en het werd zeker nog een gezellige, red-sun-achtige avond.
Dit weekend ben ik samen met Ilse en nog 6 andere Hollanders op Back to Basic trip gegaan. En het was wel letterlijk een Back to Basic trip. Met een leger jeep door de jungle crossen (soms zelf zonder lichten), zelf met plastieken zeilen een kamp opbouwen. In een hangmat slapen onder een muskietennet en verder niets anders dan de blote sterrenhemel. Zwemmen in een rivier waar we ’s avonds kaaimannen gingen spotten. Met de peddelbootjes naar het volgend kamp trekken. Bomen moeten afzagen om plaats te maken. Kampvuurtje stoken. Eigen gevangen vissen opeten en luieren in de hangmat. Een weekend waarvan ik zelf durf zeggen dat het Brownsberg overtrof. Het was gewoon de max!
Zo, nu heb ik jullie weer even op de hoogte gehouden van de Surinaamse belevenissen. En belevenissen zullen er nog zeker volgen! ;-)
Hier is het nog steeds een mooie 30°C dus ik zou niet te jaloers worden… ;-)
Maar waar was ik gebleven met mijn verhalen, want het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog plaatste…
Op school gaat alles zijn gewone gangetje. De kinderen zijn al lang gewoon aan mij en ik hoor iedere ochtend en namiddag meermaals: “Dag juffie!”
Ik ben nu eenmaal de jongste juf die er rondloopt.
De kinderen werken bij iedere les goed mee. Ze vinden het nog steeds een heuse belevenis als ik les kom geven en ook de leerkrachten hebben al enkele malen verteld dat ze mijn werkvormen zeker ook eens gaat uitproberen. (Quiz, de lln op een rij laten staan met voorbeelden, hen presentaties laten geven, toneeltjes voorbereiden, knutselen met borden, …)
Ook werd ik vorige woensdag door Linda Rozenblad (onze begeleider vanuit de universiteit) beoordeeld. Ik voelde mij net weer in mijn eerste jaar. Een leerkracht die je niet kent die naar jou komt kijken om dan goede en slechte kanten op te sommen. Maar ze was zeer tevreden en vond het een hele goede les. Ik mag dus niet klagen.
Nu geef ik al enkele weken dus iedere maandag, woensdag en vrijdag 2/3 van de dagen les. Het andere uur hebben ze telkens toets dus verbeter ik en houd ik toezicht.
Op dinsdag en donderdag werk ik aan mijn project, maar meestal houd ik mij dan bezig met het opstellen van toulkits voor leerkrachten om met ‘beweeglijke’ kinderen te werken. Ik werk dan voor enkele jongens afspraken uit zodat ze zich beter kunnen concentreren tijdens de les en de andere minder storen. Ook ga ik veel groepjes begeleiden bij de oefeningen. Vaak zie je het dat de kinderen niet kunnen stilzitten omdat ze de oefening niet begrijpen, maar niet bij de juf mogen komen. Dus zet ik er mij bij en probeer ik dan aan een jongen van 14 de staartdeling uit te leggen.
Ik had liever gehad dat ik zelf meer voor de klas mocht staan, maar de directie doet daar een beetje moeilijk in…
Vorig weekend hebben we thuis ook een feestje gehouden om met zen allen nog eens samen naar de foto’s van Brownsberg te kijken. Het was reuze gezellig met Lysette en Reinier (de Surinaamse gidsen) die voor de bende kookten. We zaten allemaal buiten op het terras en het werd zeker nog een gezellige, red-sun-achtige avond.
Dit weekend ben ik samen met Ilse en nog 6 andere Hollanders op Back to Basic trip gegaan. En het was wel letterlijk een Back to Basic trip. Met een leger jeep door de jungle crossen (soms zelf zonder lichten), zelf met plastieken zeilen een kamp opbouwen. In een hangmat slapen onder een muskietennet en verder niets anders dan de blote sterrenhemel. Zwemmen in een rivier waar we ’s avonds kaaimannen gingen spotten. Met de peddelbootjes naar het volgend kamp trekken. Bomen moeten afzagen om plaats te maken. Kampvuurtje stoken. Eigen gevangen vissen opeten en luieren in de hangmat. Een weekend waarvan ik zelf durf zeggen dat het Brownsberg overtrof. Het was gewoon de max!
Zo, nu heb ik jullie weer even op de hoogte gehouden van de Surinaamse belevenissen. En belevenissen zullen er nog zeker volgen! ;-)
donderdag 4 maart 2010
Brownsberg
Hallo iedereen!!!
Hopenlijk geraken al die verhalen van het voorbije weekend in dit kleine vakje en wordt het leesplezier niet te saai, maar zoveel beleeft moet ik jullie toch niet onthouden.
Brownsberg: een hoge berg waar we met een stadsbusje tussen smalle kleiachtige wegentjes moesten rijden om op de top te geraken. Een waar avontuur want ik zat aan het raampje, de afrond in te kijken, de chaufeur neemt een plotse draai in een klei weg en hups, het achterste deel waar ik zat schoof de afgrond in .... :O gelukkig kon die chaufeur goed rijden want nog net op tijd geraakte hij weer veilig op de weg! (ik dacht eventjes dat ik er geweest was...)
Wandeling naar Leo waterval: door de jugle (jaja, met brulapen, slingerapen en fel gekleurde kikkers erbij) op de tefas naar de Leo waterval. Daar kleren uitgedaan en in Bikini er recht onder gestaan. En ik moet zeggen: ZWAAAAAR maar super leuk
Eten op Brownsberg: de organisatie had voor ons gekookt en dat was suuuuuper lekker!! Met een ondenkbaar uitzicht over het regenwoud aten wij lekkere nasi met kip! Hier en daar wel een ambetante mug, maar dat kon de sfeer niet bederven.
Terugweg naar beneden: om mijn schrik te overwinnen heb ik mij in de daling naast de chauffeur gezet. Zo kon ik zien wat mij te wachten stond en geen plotse verrassing als ervoor. De daling verliep veel trager, zo traag zelf dat alle anderen in slaap vielen. Ik genoot dus in mijn eentje van het uitzicht tot ik plots doorhad dat ... DE BUSCHAUFFEUR IN SLAAP VIEL!!!!
Ik heb hem rap een stoempje gegeven en ben er maar tegen beginnen te praten om hem wakker te houden.
Stone eiland: daar waar wij verblieven was op ston eiland. Dat is een afgelegen oud dorpje dat huisjes voor groepen organiseert. En wat een zalige plek was dat! We lagen recht aan het stummeer en zoals je op de foto's kan zien, werd dat omringt door bergen. In het muur staan allemaal dode boom stammen en takken. Dit komt omdat bij de plaatsing van de stuwdam en het -meer, ze een heel gebied van het regenwoud hebben doen onderlopen en dus vele bomen er wel nog staan, maar dood zijn. Een heel raar zicht, maar het heeft wel iets.
In het stuwmeer zijn we ook gaan zwemmen en het water was 30°C! Omdat er geen stroming is blijft het water lekker warm van de zon.
Strandfeest: die avond nog (zat) strandfeestje gehouden aan het meer. Muziek uit de boksjes, zelf de rum meegenomen(red sun die de Surinamers om de één of andere reden zeer lachwekkend vinden, hé Bartel), nachtelijk gaan zwemmen en we werden verlicht door de volle maan. Echt een unieke belevenis en rond 3uur lag ik vredig in mijn bedje.
Boottocht in het stuwmeer: de volgende dag hielden we een boottocht in het stummeer in een korjaal met een motor. Die bootman kan wel varen zo tussen al die bomen! Weer voor de zoveelste keer gezwommen (tussen de vissen) en een poging gedaan om goud te vinden. Een poging ...
Stuwdam: rond 14u vertrokken richting het stumdam en zoiets had ik nog nooit gezien. Een gigantische muur die een hele rivier tegen houdt! Het was ook stralend weer en het uitzicht was adembenemend.
Phagwa: 's avonds kwamen we thuis en rond 20u vertrokken we naar een plein om mee phagwa te vieren (hindoestaans nieuwjaar). Eerst verbranden ze een reuze grote hoop hout om dan nadien naar muziek te luisteren. (en het houdt wel op bij luisteren want echt dansbaar zijn die hindoestanen blijkbaar niet) wij hadden zelf het gevoel dat dansen verboden was :s Gelukkig kwamen ze na een tijdje (rond 23u) los van de drank en kwam de sfeer er dik in! Ze begonnen met verf te gooien en ook wij zagen er kleurrijk uit. Even gaan vragen of we ook kregen en het in-het-gezicht-wrijven kon beginnen!
Maandag: was het ook phagwa en zijn we naar de stad getrokken met diezelfde vuile kleren. 'S avonds dan (voor de 3de maal) een douche genomen en je moest er echt 30 min onderstaan en blijven schrobben om het eraf te krijgen!
Zo, het volgende bericht zal wel helemaal anders zijn want nu begin ik weer vollop aan mijn lessen en wordt het weer tijd om voor de klas te staan. (een heel ander maar zeker niet minder tof avontuur.
SUBH HOLI
Hopenlijk geraken al die verhalen van het voorbije weekend in dit kleine vakje en wordt het leesplezier niet te saai, maar zoveel beleeft moet ik jullie toch niet onthouden.
Brownsberg: een hoge berg waar we met een stadsbusje tussen smalle kleiachtige wegentjes moesten rijden om op de top te geraken. Een waar avontuur want ik zat aan het raampje, de afrond in te kijken, de chaufeur neemt een plotse draai in een klei weg en hups, het achterste deel waar ik zat schoof de afgrond in .... :O gelukkig kon die chaufeur goed rijden want nog net op tijd geraakte hij weer veilig op de weg! (ik dacht eventjes dat ik er geweest was...)
Wandeling naar Leo waterval: door de jugle (jaja, met brulapen, slingerapen en fel gekleurde kikkers erbij) op de tefas naar de Leo waterval. Daar kleren uitgedaan en in Bikini er recht onder gestaan. En ik moet zeggen: ZWAAAAAR maar super leuk
Eten op Brownsberg: de organisatie had voor ons gekookt en dat was suuuuuper lekker!! Met een ondenkbaar uitzicht over het regenwoud aten wij lekkere nasi met kip! Hier en daar wel een ambetante mug, maar dat kon de sfeer niet bederven.
Terugweg naar beneden: om mijn schrik te overwinnen heb ik mij in de daling naast de chauffeur gezet. Zo kon ik zien wat mij te wachten stond en geen plotse verrassing als ervoor. De daling verliep veel trager, zo traag zelf dat alle anderen in slaap vielen. Ik genoot dus in mijn eentje van het uitzicht tot ik plots doorhad dat ... DE BUSCHAUFFEUR IN SLAAP VIEL!!!!
Ik heb hem rap een stoempje gegeven en ben er maar tegen beginnen te praten om hem wakker te houden.
Stone eiland: daar waar wij verblieven was op ston eiland. Dat is een afgelegen oud dorpje dat huisjes voor groepen organiseert. En wat een zalige plek was dat! We lagen recht aan het stummeer en zoals je op de foto's kan zien, werd dat omringt door bergen. In het muur staan allemaal dode boom stammen en takken. Dit komt omdat bij de plaatsing van de stuwdam en het -meer, ze een heel gebied van het regenwoud hebben doen onderlopen en dus vele bomen er wel nog staan, maar dood zijn. Een heel raar zicht, maar het heeft wel iets.
In het stuwmeer zijn we ook gaan zwemmen en het water was 30°C! Omdat er geen stroming is blijft het water lekker warm van de zon.
Strandfeest: die avond nog (zat) strandfeestje gehouden aan het meer. Muziek uit de boksjes, zelf de rum meegenomen(red sun die de Surinamers om de één of andere reden zeer lachwekkend vinden, hé Bartel), nachtelijk gaan zwemmen en we werden verlicht door de volle maan. Echt een unieke belevenis en rond 3uur lag ik vredig in mijn bedje.
Boottocht in het stuwmeer: de volgende dag hielden we een boottocht in het stummeer in een korjaal met een motor. Die bootman kan wel varen zo tussen al die bomen! Weer voor de zoveelste keer gezwommen (tussen de vissen) en een poging gedaan om goud te vinden. Een poging ...
Stuwdam: rond 14u vertrokken richting het stumdam en zoiets had ik nog nooit gezien. Een gigantische muur die een hele rivier tegen houdt! Het was ook stralend weer en het uitzicht was adembenemend.
Phagwa: 's avonds kwamen we thuis en rond 20u vertrokken we naar een plein om mee phagwa te vieren (hindoestaans nieuwjaar). Eerst verbranden ze een reuze grote hoop hout om dan nadien naar muziek te luisteren. (en het houdt wel op bij luisteren want echt dansbaar zijn die hindoestanen blijkbaar niet) wij hadden zelf het gevoel dat dansen verboden was :s Gelukkig kwamen ze na een tijdje (rond 23u) los van de drank en kwam de sfeer er dik in! Ze begonnen met verf te gooien en ook wij zagen er kleurrijk uit. Even gaan vragen of we ook kregen en het in-het-gezicht-wrijven kon beginnen!
Maandag: was het ook phagwa en zijn we naar de stad getrokken met diezelfde vuile kleren. 'S avonds dan (voor de 3de maal) een douche genomen en je moest er echt 30 min onderstaan en blijven schrobben om het eraf te krijgen!
Zo, het volgende bericht zal wel helemaal anders zijn want nu begin ik weer vollop aan mijn lessen en wordt het weer tijd om voor de klas te staan. (een heel ander maar zeker niet minder tof avontuur.
SUBH HOLI
donderdag 25 februari 2010
Van White Beach tot ColaCreek
Hallo alle lezertjes !
Tijd om weer eens iets op mijn blog te plaatsen. Misschien ontdekte je wat enige vertraging, maar zo is de inhoud en het leesplezier nu deste groter…
Voor ik aan mijn verhalen begin; voor foto’s zal je nu enkel nog terecht kunnen op facebook. Aangezien het internet hier zeer traag gaat en foto’s op mijn blog uploaden onbegonnen werk is, staan ze nu nog op facebook. Hopelijk komst daar snel genoeg verandering in!
Nu over de laatste wel bijna 2 weken hier in het zonnige Suriname:
Zo zonnig is het nu niet meer. Volgens plaatselijke bewoners is het regenseizoen enkele maanden te vroeg, dus een hele dag stortbuien blijkt dan wel de gewoonte te zijn. En wij hadden nog zo gehoopt op 3 maanden stralende zon en een mooi bruin kleurtje bij aankomst. Maar ja, hoop doet leven zeker want terwijl ik dit schrijf begint het zonnetje er buiten door te komen. Eigenlijk mogen we wel niet klagen, met iedere dag ons gezweet in gemiddeld 30°C (tot record: 37°C!)
Zondag 14 februari zijn we met zen allen naar White Beach gegaan. Een aangemaakt strand aan de Suriname rivier waar het een en al vakantiegevoel is. Zwemmen in het water, zonnen op “parelwit aanmaak” zand en af en toe achter een verkoelende fruit punch gaan. Ik kan het eigenlijk niet meer beschrijven dan dat, want meer viel er ook niet te beleven. We hadden ons onder een palmboompje gelegd en hebben er heel te dag gezeten. Thuis aangekomen, doodmoe van het niets doen, stond er ons allen wel een mooie verrassing te wachten. Zonnecréme is hier echt wel nodig: Bartel een mooi verbrande rug, Ilse en Maité hun schouders werden niet gespaard en bij mij zagen de billetjes knal rood :s Gelukkig verdween het na een week.
Vrijdag 19 februari zijn we voor het eerst uit geweest in het Surinaamse nachtleven. Tot wel bijna 4 uur ’s nachts zijn we gaan dansen. En dan was het daar nog niet gedaan. De muziek was voornamelijk commercieel zoals ze die bij ons hebben met af en toe een Hollandse slager er tussen. (en dan al de Hollanders mooi in koor meezingen …) Het was er ook zeer heet! En zo bezweet denk ik dat we nog nooit waren… Het was wel de indiale gelegenheid om nog meer mensen (nu ja eigenlijk Belgen) te leren kennen; 6 van Limburg, 6 van Gent en dan nog eens 6 van Brussel.
Zondag 21 februari zijn we met diezelfde groep die we vrijdag avond leerden kennen richting ColaCreek afgezakt. En het heeft zijn naam echt wel gekozen. Het water ziet zo bruin van de bladeren dat je effectief het gevoel hebt dat je in een colabad zwemt. Moest het nu nog naar cola smaken en ik zou mij wel in de hemel wagen ;-)
Na het zwemmen leerden we van de Surinamers een strandspel Djoel genaamd. Een beetje moeilijk om via een blog uit te leggen, maar het komt er in het kort op neer dat je een soort van tik spel speelt met twee ploegen waarvan één ploeg over vakken moet lopen en de andere ploeg die spelers moet tikken van op de zijlijnen van de vakken.
Tussendoor heb ik, want het zou nog lijken dat wij hier alleen maar vakantie hebben, ook al vaak les moeten geven. Tot nu toe heb ik mij al aan wiskunde, taal, turnen en aardrijkskunde gewaagt. De lessen aan 35 kinderen verliepen zeer vlot. Ik had er wat schrik voor dat ze wild zouden zijn en niet echt zouden mee werken, maar of het nu aan “een andere leerkracht” lag of aan het feit dat mijn lessen actiever waren ingericht, ze werkten zeer goed mee en zaten er als engeltjes. Wel heb ik mij tussen de lessen door wel eens moeten bezighouden met een moddergevecht en rondslingerende mp3’s en gsm’s, maar dat kan je overal verwachten zeker. Mijn les turnen ging ook maar voor de helft door, het begon te regenen. “Ooh, dat gebeurt hier wel vaker, laat ze zich binnen maar bezig houden”. Antwoordde de leerkracht mij.
Verder kan ik wel zeggen dat mij school al redelijk vooruitstrevend is ten opzichte van de andere scholen hier in de buurt. Ik heb ze al in groepjes zien werken en slaan is hier volledig uit den bozen. Wel merkte ik dat de kinderen wel in groepjes zitten, maar niet met hun groepje werken. Toen ik hen tijdens een les taal vroeg om samen te overleggen, bekeken ze mij allemaal met hondenoogjes omdat ze het niet begrepen.
Gisteren zijn we ook nog op uitstap gegaan (met de geschiedenisklas van het IOL) naar het presidentieel paleis. Best wel mooi en groot, maar in vergelijking met ons koninklijk paleis of andere historische gebouwen, leek dit wel een tuinhuisje. Maar de Surinamers zijn er trots op en kunnen er een rijke geschiedenis aan koppelen. Dat lijkt mij toch het belangrijkste.
Nu, op dit ogenblik heb ik zelf geen school (pedagogische studiedag), maar zijn we alles in gereedheid aan het brengen voor onze tweedaagse uitstap richting Brownsberg in het weekend. Ook is het volgende maandag Hindoestaan Nieuwjaar, dus ook een vrije feestdag. Het is hier dus vrij kalm, maar volgende week staan mij enkele lessen handenarbeid te wachten (knutselen) benieuwd hoe dat gaat aflopen. ;-)
Subh Holi en tot de volgende!
Tijd om weer eens iets op mijn blog te plaatsen. Misschien ontdekte je wat enige vertraging, maar zo is de inhoud en het leesplezier nu deste groter…
Voor ik aan mijn verhalen begin; voor foto’s zal je nu enkel nog terecht kunnen op facebook. Aangezien het internet hier zeer traag gaat en foto’s op mijn blog uploaden onbegonnen werk is, staan ze nu nog op facebook. Hopelijk komst daar snel genoeg verandering in!
Nu over de laatste wel bijna 2 weken hier in het zonnige Suriname:
Zo zonnig is het nu niet meer. Volgens plaatselijke bewoners is het regenseizoen enkele maanden te vroeg, dus een hele dag stortbuien blijkt dan wel de gewoonte te zijn. En wij hadden nog zo gehoopt op 3 maanden stralende zon en een mooi bruin kleurtje bij aankomst. Maar ja, hoop doet leven zeker want terwijl ik dit schrijf begint het zonnetje er buiten door te komen. Eigenlijk mogen we wel niet klagen, met iedere dag ons gezweet in gemiddeld 30°C (tot record: 37°C!)
Zondag 14 februari zijn we met zen allen naar White Beach gegaan. Een aangemaakt strand aan de Suriname rivier waar het een en al vakantiegevoel is. Zwemmen in het water, zonnen op “parelwit aanmaak” zand en af en toe achter een verkoelende fruit punch gaan. Ik kan het eigenlijk niet meer beschrijven dan dat, want meer viel er ook niet te beleven. We hadden ons onder een palmboompje gelegd en hebben er heel te dag gezeten. Thuis aangekomen, doodmoe van het niets doen, stond er ons allen wel een mooie verrassing te wachten. Zonnecréme is hier echt wel nodig: Bartel een mooi verbrande rug, Ilse en Maité hun schouders werden niet gespaard en bij mij zagen de billetjes knal rood :s Gelukkig verdween het na een week.
Vrijdag 19 februari zijn we voor het eerst uit geweest in het Surinaamse nachtleven. Tot wel bijna 4 uur ’s nachts zijn we gaan dansen. En dan was het daar nog niet gedaan. De muziek was voornamelijk commercieel zoals ze die bij ons hebben met af en toe een Hollandse slager er tussen. (en dan al de Hollanders mooi in koor meezingen …) Het was er ook zeer heet! En zo bezweet denk ik dat we nog nooit waren… Het was wel de indiale gelegenheid om nog meer mensen (nu ja eigenlijk Belgen) te leren kennen; 6 van Limburg, 6 van Gent en dan nog eens 6 van Brussel.
Zondag 21 februari zijn we met diezelfde groep die we vrijdag avond leerden kennen richting ColaCreek afgezakt. En het heeft zijn naam echt wel gekozen. Het water ziet zo bruin van de bladeren dat je effectief het gevoel hebt dat je in een colabad zwemt. Moest het nu nog naar cola smaken en ik zou mij wel in de hemel wagen ;-)
Na het zwemmen leerden we van de Surinamers een strandspel Djoel genaamd. Een beetje moeilijk om via een blog uit te leggen, maar het komt er in het kort op neer dat je een soort van tik spel speelt met twee ploegen waarvan één ploeg over vakken moet lopen en de andere ploeg die spelers moet tikken van op de zijlijnen van de vakken.
Tussendoor heb ik, want het zou nog lijken dat wij hier alleen maar vakantie hebben, ook al vaak les moeten geven. Tot nu toe heb ik mij al aan wiskunde, taal, turnen en aardrijkskunde gewaagt. De lessen aan 35 kinderen verliepen zeer vlot. Ik had er wat schrik voor dat ze wild zouden zijn en niet echt zouden mee werken, maar of het nu aan “een andere leerkracht” lag of aan het feit dat mijn lessen actiever waren ingericht, ze werkten zeer goed mee en zaten er als engeltjes. Wel heb ik mij tussen de lessen door wel eens moeten bezighouden met een moddergevecht en rondslingerende mp3’s en gsm’s, maar dat kan je overal verwachten zeker. Mijn les turnen ging ook maar voor de helft door, het begon te regenen. “Ooh, dat gebeurt hier wel vaker, laat ze zich binnen maar bezig houden”. Antwoordde de leerkracht mij.
Verder kan ik wel zeggen dat mij school al redelijk vooruitstrevend is ten opzichte van de andere scholen hier in de buurt. Ik heb ze al in groepjes zien werken en slaan is hier volledig uit den bozen. Wel merkte ik dat de kinderen wel in groepjes zitten, maar niet met hun groepje werken. Toen ik hen tijdens een les taal vroeg om samen te overleggen, bekeken ze mij allemaal met hondenoogjes omdat ze het niet begrepen.
Gisteren zijn we ook nog op uitstap gegaan (met de geschiedenisklas van het IOL) naar het presidentieel paleis. Best wel mooi en groot, maar in vergelijking met ons koninklijk paleis of andere historische gebouwen, leek dit wel een tuinhuisje. Maar de Surinamers zijn er trots op en kunnen er een rijke geschiedenis aan koppelen. Dat lijkt mij toch het belangrijkste.
Nu, op dit ogenblik heb ik zelf geen school (pedagogische studiedag), maar zijn we alles in gereedheid aan het brengen voor onze tweedaagse uitstap richting Brownsberg in het weekend. Ook is het volgende maandag Hindoestaan Nieuwjaar, dus ook een vrije feestdag. Het is hier dus vrij kalm, maar volgende week staan mij enkele lessen handenarbeid te wachten (knutselen) benieuwd hoe dat gaat aflopen. ;-)
Subh Holi en tot de volgende!
zaterdag 13 februari 2010
Juf Sarah ...
Hallo iedereen!!
Hopelijk hebben jullie het daar allemaal naar jullie zin en zitten jullie lekker ingeduffeld in een zeteltje want hier ga ik jullie eens lekker warm maken met nieuws uit Suriname!
Vorige week was super spanned en nieuw! Nu we allemaal toch een beetje op ons effen zijn gekomen ging de eerst week van start jwaarbij we iedere dag in de stgeschool aanwezig zouden zijn.
Ik zou weer kunnen beschrijven hoe de lessen verliepen, maar dan zou er niet veel variatie te vinden zijn in deze blog. Remeber: juf schrijft, leerlingen schrijven over ... Toch moet ik zeggen dat ik een redelijk vooruitstrevende school heb. De leerlingen maken toneeltjes over de tekst die ze (eers weliswaar 3 keer luidop) hebben gelezen en deze school experimenteert ook zeer veel met groepswerk. Alle lessen gebeuren wel nog steeds zeer klassikaal en de groepjes worden niet echt ingezet, maar er is een goed begin!
Ik heb ook mijn duidelijke taakomschrijving gekregen. Ik wordt voor 5 en 6 een zorgleerkracht die de zwakke leerlingen extra begeleidt (aparte oefeningen voor hen voorzien, extra uitleg geven) en de leerkrachten in de organisatie steunt (helpen verbeteren, materiaal uitwerken, L.O lessen en uitstappen organiseren). Ook zal ik 5 x 2 uur per week zelf lesegeven.
Zelf heb ik nu al 3 keer voor de klas gestaan en dat valt tot nu toe reuze goed mee! Af en toe gegichel over je 'raar' accent, maar de leerlingen werken al bij al goed mee.
Gisteren hebben we ook voor het eerst Paramaribo by Night ontdekt en dat was wel een beleving waar vooral het begrip "terrasje zitten" veel in voorkwam. We leerde andere studenten kennen uit Limburg en hebben vooral veel ervaring uitgewisseld.
Zo, ik denk wel dat ik het meest memorabele heb verteld, maar als je meer wil weten dan moet je zeker eens op de andere blogs gaan van Ilse, Bartel en Maite gaan kijken!
Een dikke Surinaamse kus aan iedereen en geniet van de sneeuw!!
Hopelijk hebben jullie het daar allemaal naar jullie zin en zitten jullie lekker ingeduffeld in een zeteltje want hier ga ik jullie eens lekker warm maken met nieuws uit Suriname!
Vorige week was super spanned en nieuw! Nu we allemaal toch een beetje op ons effen zijn gekomen ging de eerst week van start jwaarbij we iedere dag in de stgeschool aanwezig zouden zijn.
Ik zou weer kunnen beschrijven hoe de lessen verliepen, maar dan zou er niet veel variatie te vinden zijn in deze blog. Remeber: juf schrijft, leerlingen schrijven over ... Toch moet ik zeggen dat ik een redelijk vooruitstrevende school heb. De leerlingen maken toneeltjes over de tekst die ze (eers weliswaar 3 keer luidop) hebben gelezen en deze school experimenteert ook zeer veel met groepswerk. Alle lessen gebeuren wel nog steeds zeer klassikaal en de groepjes worden niet echt ingezet, maar er is een goed begin!
Ik heb ook mijn duidelijke taakomschrijving gekregen. Ik wordt voor 5 en 6 een zorgleerkracht die de zwakke leerlingen extra begeleidt (aparte oefeningen voor hen voorzien, extra uitleg geven) en de leerkrachten in de organisatie steunt (helpen verbeteren, materiaal uitwerken, L.O lessen en uitstappen organiseren). Ook zal ik 5 x 2 uur per week zelf lesegeven.
Zelf heb ik nu al 3 keer voor de klas gestaan en dat valt tot nu toe reuze goed mee! Af en toe gegichel over je 'raar' accent, maar de leerlingen werken al bij al goed mee.
Gisteren hebben we ook voor het eerst Paramaribo by Night ontdekt en dat was wel een beleving waar vooral het begrip "terrasje zitten" veel in voorkwam. We leerde andere studenten kennen uit Limburg en hebben vooral veel ervaring uitgewisseld.
Zo, ik denk wel dat ik het meest memorabele heb verteld, maar als je meer wil weten dan moet je zeker eens op de andere blogs gaan van Ilse, Bartel en Maite gaan kijken!
Een dikke Surinaamse kus aan iedereen en geniet van de sneeuw!!
zaterdag 6 februari 2010
Paramaribo en Polanen
Hey thuisblijvertjes!
Even een berichtje uit Suriname, en ja ik zeg berichtJE want nadat ik naar dat vorige keek besefte ik dat dat veeeeeel te lang is. Dus hiermee neem ik mij voor om evenveel informatie te geven zonder al te uitebreid en lang over te komen.
Woensdag, donderdag en vrijdag heb ik voor het eerst geonserveerd in de scholen. Gemiddeld 35 kinderen per klas, 3 klasen van ieder jaar en dus 6 jaren. Tel zelf maar uit hoeveel kinderen er daar zitten. Het onderwijs daar valt zelf een beetje te vergelijken met ons onderwijs van 30 jaar terug.
Juf zegt, lln schrijven ALLES op want werkboeken zijn er niet, en lkr verbeterd nadien. Ik had ook super veel dicipline verwacht, maar die kinderen lijk nog losser als bij ons. Ze lopen rond, vingers worden zelden gebruikt en ze zijn heel 'druk'.
Vandaag ook eerste keer de was gedaan. Gebeurde echt op grootmoeders wijze. 1 trommel die de kleren en koud water rond draaien. Het spoelen en drogen moet je dan nog zelf doen.
We hebben hier ook al frieten gegeten uit een Surinaams frietkot enk moet toegeven dat het nog goed meeviel ;)
Zo, morgen de stad verder verkennen en na maadag laat ik jullie ook meer weten over men lessen!!
Dikke Surinaamse kus,
Sarah
Even een berichtje uit Suriname, en ja ik zeg berichtJE want nadat ik naar dat vorige keek besefte ik dat dat veeeeeel te lang is. Dus hiermee neem ik mij voor om evenveel informatie te geven zonder al te uitebreid en lang over te komen.
Woensdag, donderdag en vrijdag heb ik voor het eerst geonserveerd in de scholen. Gemiddeld 35 kinderen per klas, 3 klasen van ieder jaar en dus 6 jaren. Tel zelf maar uit hoeveel kinderen er daar zitten. Het onderwijs daar valt zelf een beetje te vergelijken met ons onderwijs van 30 jaar terug.
Juf zegt, lln schrijven ALLES op want werkboeken zijn er niet, en lkr verbeterd nadien. Ik had ook super veel dicipline verwacht, maar die kinderen lijk nog losser als bij ons. Ze lopen rond, vingers worden zelden gebruikt en ze zijn heel 'druk'.
Vandaag ook eerste keer de was gedaan. Gebeurde echt op grootmoeders wijze. 1 trommel die de kleren en koud water rond draaien. Het spoelen en drogen moet je dan nog zelf doen.
We hebben hier ook al frieten gegeten uit een Surinaams frietkot enk moet toegeven dat het nog goed meeviel ;)
Zo, morgen de stad verder verkennen en na maadag laat ik jullie ook meer weten over men lessen!!
Dikke Surinaamse kus,
Sarah
Abonneren op:
Posts (Atom)
