Van White Beach tot ColaCreek

Hallo alle lezertjes !

Tijd om weer eens iets op mijn blog te plaatsen. Misschien ontdekte je wat enige vertraging, maar zo is de inhoud en het leesplezier nu deste groter…
Voor ik aan mijn verhalen begin; voor foto’s zal je nu enkel nog terecht kunnen op facebook. Aangezien het internet hier zeer traag gaat en foto’s op mijn blog uploaden onbegonnen werk is, staan ze nu nog op facebook. Hopelijk komst daar snel genoeg verandering in!
Nu over de laatste wel bijna 2 weken hier in het zonnige Suriname:

Zo zonnig is het nu niet meer. Volgens plaatselijke bewoners is het regenseizoen enkele maanden te vroeg, dus een hele dag stortbuien blijkt dan wel de gewoonte te zijn. En wij hadden nog zo gehoopt op 3 maanden stralende zon en een mooi bruin kleurtje bij aankomst. Maar ja, hoop doet leven zeker want terwijl ik dit schrijf begint het zonnetje er buiten door te komen. Eigenlijk mogen we wel niet klagen, met iedere dag ons gezweet in gemiddeld 30°C (tot record: 37°C!)

Zondag 14 februari zijn we met zen allen naar White Beach gegaan. Een aangemaakt strand aan de Suriname rivier waar het een en al vakantiegevoel is. Zwemmen in het water, zonnen op “parelwit aanmaak” zand en af en toe achter een verkoelende fruit punch gaan. Ik kan het eigenlijk niet meer beschrijven dan dat, want meer viel er ook niet te beleven. We hadden ons onder een palmboompje gelegd en hebben er heel te dag gezeten. Thuis aangekomen, doodmoe van het niets doen, stond er ons allen wel een mooie verrassing te wachten. Zonnecréme is hier echt wel nodig: Bartel een mooi verbrande rug, Ilse en Maité hun schouders werden niet gespaard en bij mij zagen de billetjes knal rood :s Gelukkig verdween het na een week.

Vrijdag 19 februari zijn we voor het eerst uit geweest in het Surinaamse nachtleven. Tot wel bijna 4 uur ’s nachts zijn we gaan dansen. En dan was het daar nog niet gedaan. De muziek was voornamelijk commercieel zoals ze die bij ons hebben met af en toe een Hollandse slager er tussen. (en dan al de Hollanders mooi in koor meezingen …) Het was er ook zeer heet! En zo bezweet denk ik dat we nog nooit waren… Het was wel de indiale gelegenheid om nog meer mensen (nu ja eigenlijk Belgen) te leren kennen; 6 van Limburg, 6 van Gent en dan nog eens 6 van Brussel.

Zondag 21 februari zijn we met diezelfde groep die we vrijdag avond leerden kennen richting ColaCreek afgezakt. En het heeft zijn naam echt wel gekozen. Het water ziet zo bruin van de bladeren dat je effectief het gevoel hebt dat je in een colabad zwemt. Moest het nu nog naar cola smaken en ik zou mij wel in de hemel wagen ;-)
Na het zwemmen leerden we van de Surinamers een strandspel Djoel genaamd. Een beetje moeilijk om via een blog uit te leggen, maar het komt er in het kort op neer dat je een soort van tik spel speelt met twee ploegen waarvan één ploeg over vakken moet lopen en de andere ploeg die spelers moet tikken van op de zijlijnen van de vakken.

Tussendoor heb ik, want het zou nog lijken dat wij hier alleen maar vakantie hebben, ook al vaak les moeten geven. Tot nu toe heb ik mij al aan wiskunde, taal, turnen en aardrijkskunde gewaagt. De lessen aan 35 kinderen verliepen zeer vlot. Ik had er wat schrik voor dat ze wild zouden zijn en niet echt zouden mee werken, maar of het nu aan “een andere leerkracht” lag of aan het feit dat mijn lessen actiever waren ingericht, ze werkten zeer goed mee en zaten er als engeltjes. Wel heb ik mij tussen de lessen door wel eens moeten bezighouden met een moddergevecht en rondslingerende mp3’s en gsm’s, maar dat kan je overal verwachten zeker. Mijn les turnen ging ook maar voor de helft door, het begon te regenen. “Ooh, dat gebeurt hier wel vaker, laat ze zich binnen maar bezig houden”. Antwoordde de leerkracht mij.
Verder kan ik wel zeggen dat mij school al redelijk vooruitstrevend is ten opzichte van de andere scholen hier in de buurt. Ik heb ze al in groepjes zien werken en slaan is hier volledig uit den bozen. Wel merkte ik dat de kinderen wel in groepjes zitten, maar niet met hun groepje werken. Toen ik hen tijdens een les taal vroeg om samen te overleggen, bekeken ze mij allemaal met hondenoogjes omdat ze het niet begrepen.

Gisteren zijn we ook nog op uitstap gegaan (met de geschiedenisklas van het IOL) naar het presidentieel paleis. Best wel mooi en groot, maar in vergelijking met ons koninklijk paleis of andere historische gebouwen, leek dit wel een tuinhuisje. Maar de Surinamers zijn er trots op en kunnen er een rijke geschiedenis aan koppelen. Dat lijkt mij toch het belangrijkste.

Nu, op dit ogenblik heb ik zelf geen school (pedagogische studiedag), maar zijn we alles in gereedheid aan het brengen voor onze tweedaagse uitstap richting Brownsberg in het weekend. Ook is het volgende maandag Hindoestaan Nieuwjaar, dus ook een vrije feestdag. Het is hier dus vrij kalm, maar volgende week staan mij enkele lessen handenarbeid te wachten (knutselen) benieuwd hoe dat gaat aflopen. ;-)

Subh Holi en tot de volgende!